Czy to jest spektakl, czy to jest... /"Terror" w reżyserii Roberta Talarczyka
- Dodano:
- Autor: Daria Sobik
- Kategoria: Teatr
Nie wiem, co miał na celu reżyser Talarczyk tworząc spektakl będący rekonstrukcją rozprawy sądowej. Co bystrzejszy powie – spektakl będący rekonstrukcją, szczególnie zrealizowaną w tak wierny realizmowi sposób, przestaje być spektaklem. Otóż to. Nie mamy tu do czynienia z żadną wizją artystyczną, mistrzowskim objawieniem (sic!), czy mówiąc potoczniej – jakimkolwiek pomysłem na realizację tekstu. A właściwie jest jeden – przenieśmy akcję dramatu do prawdziwej sądowej sali, załóżmy aktorom przyciężkawe togi i każmy im gadać prawnym żargonem. Niestety, za to odpowiedzialny był, jak sądzę, sztab konsultantów zajmujących się prawem. Jaką rolę więc pełnił reżyser?
Skoro całą robotę przejęli inni, problem scenografii załatwiły okoliczności sali sejmu śląskiego, a muzyka tu była zbędna, została praca z aktorem. No, więc tutaj liczymy na prawdziwy popis aktorskiego kunsztu. Oglądamy rozwodzących się aktorów nad kwestiami filozoficznymi, prawnymi oraz tymi dotyczącymi lotniczej sztuki. Ci jednak przedstawili postaci, które kojarzymy raczej ze znanych seriali sądowych, aniżeli reprezentowali realne osoby z krwi i kości. Każdy z aktorów był typem: bezwzględna pani prokurator, buńczuczny, lecz nieogarnięty obrońca, sędzina bez autorytetu i znudzony całą historią woźny. Dodajmy jeszcze do tego rozhisteryzowaną wdowę po zmarłym pasażerze lotu i wyniosłego specjalistę ds. lotnictwa i mamy piękną feerię karykatur, które kiszą się w tych swoich maskach i nie wnoszą nic interesującego. Prócz tekstu.
