Jacek Sempoliński. Zza grobu | |||||
| |||||
| Jacek Sempoliński (1927–2012) – malarz, rysownik, pedagog, krytyk, eseista; abstrakcjonista czerpiący z tradycji koloryzmu. Związany był z warszawską Akademią Sztuk Pięknych: tam studiował malarstwo (pod kierunkiem Jana Seweryna Sokołowskiego oraz Eugeniusza Eibischa), tam pracował jako pedagog, tam też uzyskał tytuł profesora. Sempoliński uczestniczył w blisko 200 wystawach zbiorowych i indywidualnych. Jego dorobek artystyczny liczy ponad 800 płócien i kilka tysięcy rysunków. Prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Kielcach, Wrocławiu oraz w wielu innych kolekcjach publicznych i prywatnych – w kraju i za granicą. Na przestrzeni kilkudziesięciu lat styl Sempolińskiego ewoluował na bazie różnorakich inspiracji: muzycznych, stanowiących podstawę rozwiązań formalnych i symbolicznych („wielki muzyk, który maluje"; lata 50.); motywami architektonicznymi i pejzażowymi, łączonymi z elementami typowymi dla abstrakcji aluzyjnej (lata 60.); kolorem, światłem, fakturą (lata 70.); fundamentalnymi problemami egzystencjalno-religijno-kulturowymi – co znalazło wyraz w zmianie kolorystyki (malarstwo „w tonacji moll", gdzie przeważają ciemne błękity, fiolety, zimne szarości), a nawet w destrukcji płócien (od końca lat 70., lata 80.). Dzieła Sempolińskiego, będące swego rodzaju fizycznym znakiem jego głębokich przeżyć i przemyśleń, w ostatnich latach twórczości przyjmowały postać ekspresyjnych obrazów malowanych na białym tle. Niekiedy też artysta przemalowywał swoje starsze dzieła, czyniąc w ten sposób oryginalne podłoże dla nowych prac. | |||||
| Miejsce Muzeum Archidiecezjalne w Katowicach | |||||
| Kontakt Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript. | |||||
Przesłane grafiki: | |||||